مطالعه آماری توزیع فضایی محورهای فشارش (P)، میانه (B) و کشش (T) در پیرامون گسل مسبب زلزله 2012 اهر-ورزقان، کوه های قوشاداغ، شمال غرب ایران

در این مطالعه با استفاده از 26 سازوکار کانونی زلزله های گردآوری شده، الگوی توزیع فضایی محورهای فشارش، میانه و کشش، به صورت آماری در اطراف سیستم گسلی قوشاداغ مطالعه گردیده است. جهت گیری متوسط هریک از محورهای فشارش، میانه و کشش به ترتیب 318/08، 082/74 و 221/12 می باشد. توزیع فضایی این محورها به ترتیب توزیع خوشه ای، خطی (کمربندی) و خطی (کمربندی) است. تغییر در جهت گیری محورهای فشارش و کشش بسیار اندک است به طوری که محورهای فشارش و کشش به ترتیب دارای جهت گیری NW-SE و NE-SW هستند. گستره تغییرات ماهیت سازوکارهای کانونی به صورت فشارشی، فشارشی-امتدادلغزی و امتدادلغزی است. تغییرات ماهیت سازوکار کانونی زلزله ها و همچنین تغییرات موقعیت فضایی هریک از محورهای فشارش، میانه و کشش نشانگر مشارکت هردو رژیم فشارشی و امتدادلغزی در این منطقه است که می تواند نشانه رژیم دگرشکلی ترافشارش در این منطقه باشد. این مجموعه داده ها نشان دهنده جهت گیری بیشینه تنش فشارشی افقی (SHmax) در راستای NW-SE برای این منطقه است. این تحقیق نشان می دهد، مطالعه ماهیت سازوکار کانونی زلزله ها و الگوی توزیع فضایی محورهای فشارش، میانه و کشش، در فهم الگوی دگرشکلی یک منطقه با اهمیت است.